14/4/53

บทความรัก


ทุกครั้งที่สายลมพัดไหวหัวใจ
ก็ล่องลอยไปกับความรู้สึกลึกล้ำ
เช้าที่แดดส่องสว่าง ยามบ่ายที่สายฝนพร่างพร่ำ
หรือแม้แต่ในคืนค่ำที่ดอกหญ้าเริงระบำใต้แสงดาว
มีเพียงความรู้สึกเดียวที่ชัดเจน…
อย่างที่ฉันเป็น…ที่เธอรับรู้ ได้เห็น
โดยไม่ต้องบอกกล่าวแต่ละวันผ่านไป
มีเธอเสมอในทุกเรื่องราวสุข ทุกข์ ร้อน หนาว ฉันรู้ว่ายังมีเราอยู่ใกล้ๆกัน
ทุกครั้งที่สายลมพัดไหวหัวใจก็ล่องลอยไปกับความรู้สึกเหล่านั้น
ซึ่งอาจไม่ยิ่งใหญ่ แต่มีค่าต่อหัวใจ
ต่อความผูกพันและแทนด้วยถ้อยคำสั้นๆนั่น…คือ…รักเธอ
หยิบขวดแก้วมาหนึ่งขวด มีคนรักหนึ่งคน เติมน้ำในขวดแก้ว ครึ่งขวด หยิบต้นไม้ ใส่ลงไป เติมเต็มให้กับคนรัก ดูแล ห่วงใย เอาใจใส่กันและกัน นำต้นไม้ในขวดแก้วไปวางไว้ในที่ ที่ เห็นว่าสมควร เก็บเอาคนรักไว้ในใจ ให้อิสระ ซึ่งกันและกันต้นไม้ในขวดแก้ว ไม่ต้องดูแลเอาใจใส่ตลอดเวลา นาน ๆ เติมน้ำให้หน คนรัก ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้ากัน หรืออยู่ด้วยกันตลอดทั้งวัน แต่ไม่ลืมว่าเรามีกันและกัน ต้นไม้ในขวดแก้ว อยู่ได้ตามลำพัง ในขวดแก้วต้นเดียว ได้ตลอดไป คนรักต่างคนต่างอยู่ แต่ไม่ตลอดไป เมื่อถึงเวลาอันควรเมื่อใด เราจะไม่แยกจากกัน
ต้นไม้ในขวดแก้ว ไม่มีวันตาย ถ้าไม่ขาดน้ำ คนรัก ไม่มีวันพรากจากกัน ถ้าหมั่นดูแลหัวใจของกันและกัน ที่สำคัญ คือการซื่อสัตย์ต่อคนรัก ต้นไม้ในขวดแก้ว แตกสลายได้ง่าย เมื่อเผลอไปปัด หรือวางในพื้นที่ไม่เรียบ – หมิ่นเหม่ คนรัก แตกแยกจากกันได้ยาก หากไม่แก้ปัญหา หันหน้าเข้าหากัน เอาเหตุผลมาคุยกัน ให้เกียรติกันทำไมต้นไม้ในขวดแก้ว ถึงไม่ตาย เมื่อมันไม่มีดิน เพราะต้นไม้บางตันหยั่งรากได้ทั้งในน้ำ หรือ ใต้ดินทำไมคนรักไม่หวงแหน หรือ ระแวง ว่าอีกคนมีใครซ่อนไว้หรือเปล่า เพราะรากฐานของคนสองคนอยู่ที่การไว้ใจ
ดังนั้น ตันไม้ในขวดแก้ว จึงดูแล ได้ง่าย เมื่อรู้ว่ามันเป็นพืชชนิดใด
แต่……คนรัก….ยากนัก หากไม่รู้จักเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา ไม่รู้จักการให้อภัย ไม่รู้จักการไว้ไจ เราก็จะไม่มีวันรู้จัก… ความรัก…ที่แท้จริง………