คนใกล้ไม่เคยค่า แลมอง
คนใกล้ไม่เคยค่า แลมอง
คนไกลใยจับจอง ดูค่า
ไกลไม่ไร้เจ้าของ แต่ใกล้ใช่นา
คนไกลใยมิค่า ควรเจ้าแลมอง
กระดาษทรายคือใจ
เธอกระดาษทรายคือใจ
เธอสากเสมอสำหรับ
ฉันเมื่อลองสัมผัสมัน
แสบเจ็บคันอย่าบอกใคร
เช็ดน้ำตา ที่ไหลมาที่ละหยด
แล้วจำจดความช้ำ แต่ครั้งหลัง
อดีตรัก ที่เคยได้พุกพัง
จะไปหวัง ให้หวนคืนอีกทำไม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น